गजल


दाउरा र घाँस् भारी बानेर रुदै हौली मायाँ
कम्जोर शरीर प्राण धानेर रुदै हौली मायाँ



उकालीको चौतारीमा भारी बिसाई एकछिन्
खुईया खुईया सास् तानेर रुदै हौली मायाँ



पछ्यौरीले मुख पुस्दै मन्मा के के सोच्दै
जिन्दगी देखी हार मानेर रुदै हौली मायाँ



दुख मात्रै खेप्नु पर्ने, भाग्यै खोटो सम्झी
र,आफ्नो निधारमा हानेर रुदै हौली मायाँ



बर्षौ भो छुट्टी नगएको, भेट्घाट् नभएको
बिर्स्यो क्या हो, भन्ठानेर रुदै हौली मायाँ




- भीमराज पाराङ / कुवैत