-माधव पोख्रेल कुवैत


गजल


आज फेरी अनायासै आँखा बाट आसु छल्कीयो
उराट अनी वीरानो जिन्दगीमा आगो सल्कियो



भुल्नै सकेको थीइन बिगतका ति चोटहरु
फरी पनि मै माथि पिडाका पहाड ढल्कियो


हर दु:ख पछी सुख को आसमा मनलाई थामे
दु:खै दु:खको माँहुरी झै मलाई चाट्न पल्कियो



आधा आधा बाचे सधैं पुरा पुरा यादहरु सगै
आज फेरी आँखामा निस्ठुरीको तस्बिर झल्कियो


कुवैत

-होम नाथ गिरी





भविष्य उज्वल बनाउँछु भनी बसेको छु बिदेशमा
तर म फर्किन पाईन चाडपर्व आउँदैछन स्वदेशमा
छोरो आउने आशामा बाबा-आमा बसेका छन होला
तर छोरो आउन नपाउने खबरले मन कती रोला !!





दशैंलाई भनी पालेर राखेको खसी,
शायद अब काट्न मन पनि लाग्दैन होला
नबगाउनु है बाबा-आमा पिंढीमा बसेर आँसुका खोला
अर्को साल पक्कै आउनेछ भनी मन ठुलो बनाउनु होला
म घरमा नभएपनी चाडपर्व राम्ररी मनाउनु होला !!





साथीभाई तिहारमा भैलो खेली हिंड्दा
खोइ छोरो भनी नखोज्नु होला
यो तिहारमा आउन नपाए पनी
अर्को तिहारमा आउनेछ भनी सोंच्नु होला !!





भाईटिकामा दिदीलाई भाईको याद आउला
यो सालमा दु:खी मन नगर्नु दिदी
अर्को सालको तिहार सँग-सँगै मनाउँला,
सँग-सँगै मनाउँला !!!






अल-अमाना सेक्युरिटी ग्रुप
महबुल्ला - कुवेत
२६ अगष्त २००९

- होम नाथ गिरी




विश्वाश घाती यो संसारमा
तिम्रो माया पाउन सकिन
तिमीलाई छाडि अरुसँग
मैले माया लाउन सकिन





तिमीले मलाई छाडि गयौ
तर मैले तिमिलाई छाड्न सकिन
तिमी प्रतिको चोखो माया
मैले अरुसँग बाँड्न सकिन





कती चोखो मेरो प्रेम
तर तिमीले चिन्न सकिनौ
माया लिई माया तिमीले दिन सकिनौ
फराकिलो मेरो दिलको बाटो
हात समाई हिँड्न सकिनौ
माया लिई माया तिमीले दिन सकिनौ




दिलोज्यान नै सुम्पे तिमीलाई
तर तिमीले लिन सकिनौ
निर्दोष मेरो चोखो प्रेम
आज तिमीले चिन्न सकिनौ
तिम्रो सपनिको राजाकुमार
जस्तो म हुन सकिन
तिम्रो लागि आकाशको
जुन मैले छुन सकिन





तिमी धेरै रोयौ तर
तिमी सँगै बसी रुन सकिन
त्यसैले त आज म तिम्रो हुन सकिन
तिम्रो लागि आकाशको जुन छुन सकिन,
छुन सकिन !!




अल-अमाना सेक्युरिटी ग्रुप
कुवेत (१२ डिसेम्वर २००९)

-मनोज काफ्ले मनसुन


सानैमा मेरो बुबाले म उठ्न नपाउदै श्लोक पढ्ने गर्नु हुन्थ्यो बुबाको श्लोक सुन्ना साथ बिहानी भएको आभाष हुन्थ्यो निदमा म हुन्थें वहाँको सूमधुर स्वरले मन यो प्रफुल्ल हुन्थ्यो आँखा मिचीमिची बिहानीको शितल वातावरणमा पढ्न बस्थें । आज ति दिनहरुको संझना हुन्छ म परदेशमा तिनैदिन संझेर कविता र गजल ले ति दिनहरुको कल्पना यो मनलाई दिन्छु आफैपनी अहिले हरदिन साहित्यमा नै रमाउदा भग्यमानी ठान्दछु । र साच्चैनै लाग्छ साहित्य मेरो परदेशको साथीमात्र नभइ जिवन भरको दुःख सुखको साथी हो । अहीले म कुवेतको मरुभूमीमा छु यहाँ धेरै गर्मीले भिम्मल परेको बेला एक चरण गजलको शेर मेरो लागि अमृत हुन्छ जति पिरमा दिन गुजारेपनी साँझपख लामो सासको साथमा एक शेर गजल पढेर आनन्द लिन्छु कहिले मुनामदनलाई छातीमै टाँसेर निदाउन पुग्छु कहीले गजलका शेर मिलाउन नसकेर झोक्कीदै लटारिन्छु तर भोलीपल्ट विहानै फेरी बुबाको सूमधुर स्वरले सजिएका श्लोक संझिन्छु अनी त्यसैमा गजलका काफीया खोज्दछु । मन प्रफुल्ल पार्न साहित्य र साहित्यप्रमीको खाँचो पर्दछ सहित्य हाम्रो दुखको औषधी पनी हो साहित्यले पे्रमी प्रेमीकाको भूमिकामा साथ दिन्छ । विचारमा बद्लाव मानसिक शत्तिको वृदी प्रेम मिलन समाजका संगतीको प्रशंसा विसंगती वा कुरितीको अन्त गर्न शत प्रतीशत सहयोग गर्दछ भन्ने विश्वास लाग्छ । विभिन्न विधामा साहित्य विभाजित भएपनी यसले हरेक क्षेत्रबाट मनोरंजन दिएको छ कसैलाई गद्य कविता मन पर्छ कसैलाई पद्य कविता अनी गजल मुत्तक कथा निवन्ध आफ्नै भाषामा बोलेको छ बोल्ने तरिका मात्र फरक हो तर मनबाट विष्फोट भएका भावना एउटै हुन । पिर व्ोदनाका शैलीमात्र फरक ढंगले प्रस्तुत भएका हुन तपाँईलेपनी साहित्यलाई मायाँ गर्नुस मनको वह पोख्ने मझेरी बनाउनुहोस अनी आँफै महसुस गर्नुहुनेछ वास्तवमा म किन बोलीरहेछु ?



कुवेत

-भीमराज तमाङ (पाराङ)




जिउनु भन्दा मर्नु बेस् जोवन मेरो घाँडो भो
थोत्रिएर मिल्किएको काम नलाग्ने भाँडो भो !




सोह्र बर्षे जवानीमा यही ज्यान प्यारो थ्यो
आज आई बुढो भइछु त्यसैले गलगाँडो भो !




कल्कलाउदो शरीरलाई गुलाफसरी सिउरेथ्यौ
तर आज त्यही गुलाफ बिझाई दिने काँडो भो !




मलजल दिई यौबनमा फेरी बैँस फुलु कि त
चट्टान र पत्थरले कुदिएको साह्रो डाँडो भो !




चिनी,मह,दुध हाली अमृत समान् बनु कि त
कुनै स्वाद नभेटिने बेस्वादको सुध्द फाँडो भो !







हालः- कुवैत

- केदार नाथ खरेल





विगतका क्षणहरु सम्झदा झर्ने गर्छ
नयनबाट बलिन्धारा आँशु।
मुटुभरी अदृष्य चोटहरु सजाई
कृत्रिम हाँसो म कसरी हाँसु।





विश्वासघातको डडेलोले यो दिल
जलेर खरानी भएको छ।
प्रेममय समर्पित माया पनी आज
आँशुको महासागरमा परिणत भएको छ।





आई.पि.सी. अफिस (मालीया)
मोवाइल नं.00९६५-९७२१४७७३

-उर्मीला सुँयाल




कसैको चौरासी व्यञ्जनको लोभ छैन मलाई
मेरो ढिंडो र रोटी नै ठीक छ मलाई।




कसैको महलमा रम्नु छैन मलाई
मेरो झुपडी नै ठीक छ मलाई।




कसैको सहारामा बाँच्नु छैन मलाई
मेरो दुःख पीडा नै ठीक छ मलाई।




कसैको जिन्दगीमा रम्नु छैन मलाई
आफ्नै जिन्दगीमा रम्न देउ मलाई।





आफ्नै जिन्दगीमा रम्न देउ मलाई
मेरो ढिंडो र रोटी नै ठीक छ मलाई।





ठेगानाः- मोरङ्ग उर्लाबारी - राधा कृष्ण चौक
हालः- कुवैत

-बिष्णु निश्चल




भाई भाईले घर सल्क्यो आगो धेरै दान्कियो रे
जिन्दाबाद र मुर्दबादको नारापनी घन्कियो रे




यता उता हेर्नेहरु सम्रक्षकलाइ थुक्न थाले
सुगन्ध र सुबास हैन झिंगा धेरै भन्कियो रे




आफै ठुलो भन्छन अरे एक अर्कालाई हतारेर
शक्तिको राज चलाउनाले नियम कानुन थन्कियो रे




वरपर छर-छिमेक आइ मिलाई दिन्छु भन्दाखेरी
एउटा भाई त आखा तर्दै अर्को तिर फन्कियो रे



सोझालाई त साँढे जुध्ने बाच्छा मिच्ने जस्तै भयो
रोकिने त आशै छैन लडाई झनै रन्कियो रे




सिन्धुपाल्चोक
हाल कुवैत

-मनोज काफ्ले - मनसुन




सकियो झारेर आँसु अब रूदा पासको छ
चोटमा दुखेको मन बन्चराले तासेको छ



उसलाई मायाको हाँसो हास्नपनी सिकाएँ
आज उ दिनरात अर्कैको खुसी हासेको छ



उसलाई प्रीतिको फुल गास्नपनी सिकाएँ
आज उ अर्कैलाई फूलमाला गासेको छ



उसलाई दुखामा छातीपनी थाम्न सिकाएँ
आज उ अर्कै संगको छातीमा टासेको छ


जस्ले बाचुन्जेल हसाउने कसमपनि खायो
उसैले आजमेरा अनामोल मोती नासेको छ



स्याङ्गजा
हाल - कुवैत

-शम्भु मोक्तान असफल


किन जन्मियो यो धर्तीमा
यो धर्तीको बोझ हुनलाइ
न त यहाँ खुसिको आगमन छ
न त यहाँ सु:खको अनुभव छ





आँसुले सिन्गारियको मेरो आँखालाई
उदाशिनाताको छायाँले घेरेको चेहेरालाई
कहिले पनी शान्त राख्न सकिन
ओठमा हाँसो देख्न सकिन




संसार रुपी रङ्ग मन्चमा पनी
उज्यालो भएर बाच्न सकिन
किन जन्मियो यो धर्तीमा
यो धर्तीको बोझ हुनलाइ l



शम्भु मोक्तान असफल
सिधुपलान्चोक, हाल कुवैत

-सोना गुरुङ




अन्याय सहेदेखी एकदिन आफै जल्नु पर्छ
सधै सेवा गरेपनी पानी नपाइ ढल्नु पर्छ



सकिदैन सहन त अब धेरै सहि सक्यौ
तातो रगत हुनेहरु हतियार भै चल्नु पर्छ



डराउन हुन्न कहिले मुक्त्ति खोज्दै लड्नलाइ
खुनी तस्कर फटाहालाई कालोमुसो दल्नु पर्छ



असल एक व्याक्ति मरे सय असल जन्मने छ
हाम्रो प्यारो नेपालमा शान्ति दिप बल्नु पर्छ



दिप नगर - ९ बुटवल
हाल कुवैत

-वसन्त राज न्यौपाने - सेवक




लेख्दै छु साथी हेर कुवैतको काहानी
जागीर खान कुवैत आएँ म पनी
धन भएका यहाँ धेरै रहेछन मन भएका छैनन्
दु:ख पाइस भनी कसैले १ के डी दिदैनन




यिनलाई के थाहा नेपालीको पिर
जन्मे अनी पाए भत्ता नभएनी जागीर
१ के डी को १६ लिटर आइहाल्छ तेल
कारहरु त किरा सरि ठेल मेल



एउटा हाट स्टेरिंगम़ा अर्को हातमा मोबाइल
कहिले होटेल कहिले सिटी कहिलेको फाहहील
केटा लाउछ्न सेतो लुगा केटी कालो घुम्टो
नेपालीका छोरा छोरी लाइ बनाए गोठालो



विश्व म़ा नै हेर्दा खेरि काटेका छन चैन
यिनीहरुको गरी सध्या छैन बयान
अमेरिकन भन्दा पनी बन्दै गए छाडा
नेपाली सब रहनु पर्छ यिनीदेखी टाडा




अल अमाना सेकुरिटी - कुवैत
मोबाइल ६६१०६२८९
ई-मेल brn_9980@yahoo.com

-नविना न्यौपाने


वचनले रहेन यो मन
हृदय दुखि रह्यो झन
न आउने यहाँ पागल वनी
प्रदेशको भूमि राम्रो छ भनी


बोलौ भन्दा बोल्न पाइदैन
आफ्नै नेपाली साथी संग
कस्तोहोला यहाँको रहन सहन
सोच्ने भने आफै परिन्छ दंग


घरदेखि छैन बाहिर जान
न त दिन्छ टाईममा खान
न त दिन्छ लगाउने कुरा
सपना यहाँ भएन पुरा



म्याग्दी दिस्याम नेपाल
हाल कुवैत

Blogger Buzz: Blogger integrates with Amazon Associates

Blogger Buzz: Blogger integrates with Amazon Associates

-छुमा देवी गैरे “दुःखी”



स्वर्थि छ यो जिन्दगी

सपना साँचु कसरी

मनमा छैन खुशियाली जिन्दगीमा

म हाँसु कसरी।




जिउन यहाँ कठिन भो जिन्दगी

म बाँचु कसरी

कति उजाड रहेछ मेरो जिन्दगी

पुछिएको सिन्दुर जस्तो।।




कति उजाड रहेछ मेरो जिन्दगी

पागल सपना जस्तो

कति उजाड रहेछ मेरो जिन्दगी

पागल सपना जस्तो।






झडेवा-७ चित्रेछाप पाल्पा, नेपाल

हाल- कुवैत (कुर्तुबा)

-मनोज काफ्ले "मनसुन'





नागबेली चाला तिम्रो बादल सरि केशदेखि
लुकाएको मायांपनी पोखिदियें गीत लेखि
गीत मा म रम्न थालें गीतैमा म हांसिदियें
छड्के नजर हेरेउ र त चोखो मायाँ गांसिदियें




निरासामा कतिबिते एक्लै कटे रात हरु
अनायेसै दुखिदिन्थ्यो मुटु छुटथे साथहरु
तिम्रो गीतको भाकाले त फर्की फर्की हांसिदियें
छड्के नजर हेरेउ र त चोखो मायाँ गांसिदियें




तगारो म कुरी बसें बनपाखा पर्खिबसें
आउछौ तिमी भनि तिमी हिड्ने बाटो बसें
लजालु ति नयन भित्र लुकेर म हांसिदियें
छड्के नजर हेरेउ र त चोखो मायाँ गांसिदियें




स्याङ्गजा नेपाल
हाल कुवैत

-बिष्णु "निश्चल"



काँडाहरु पन्छाएर फुल्न गाह्रो भयो
साच्चै भनौ तिम्रो मायाँ भुल्न गाह्रो भयो



परेली झैँ बनी दिन्छेउ आँखा ओरीपरी
अँधेरीमा चन्द्रमा झैँ खुल्न गाह्रो भयो



विवशतामा दुइ किनारा बनेपनी हामी
बैगुनका पहाडहरु चुल्न गाह्रो भयो



अब हाम्रो केही बर्ष मिलन हुन्न सानी
विरहले फाटेको मन सुल्न गाह्रो भयो



सिन्धुपलान्चोक - नेपाल
हाल- कुवैत

संतोष काफ्ले 'स्पन्दन '


स्यांग्जा नेपाल


कामखोजीमा बालक रुन्छ शहरमा

रोएको धुन कसले सुन्छ शहरमा


अध्यारोमा अगाडी बाटो छैन उसको

खाली हात पुर्पुरोमा हुन्छ शहरमा



भविस्य निर्माणमा लागि पर्दा उसले

पाइन्छ कि कतै आशा बुन्छ शहरमा



बगाएर पसिना जहान पाल्नेको

तै पनि राम्रै सपना बुन्छ शहरमा



मोति बटुली उसको कसले किन्न सक्छ ?

मुहार भरी आँशुले धुन्छ शहरमा

उषा खड्का "अन्जान" (अबुहालिफा,कुबेत)

महान थियौ देबकोटा                                                            

नेपाली साहित्य फाटमा

चम्केका थियौ,

धुर्ब तारा झै

लक्ष्मीका भक्त भए पनि

सरस्वतीका प्रसाद थियौ तिमी । ।



अब त तिमी जस्तो

महाकबिलाई नेपाली आमाले

जन्म दिन छडीसकिन

लाग्छ बिर्सें जस्तो छ

लाग्छ अब साहित्य

सेलाए जस्तो छ। ।



साहित्य जगतले तिमीलाई

गर्छ सम्झना एक दिन

३६४ दिन भुलेकै छ

अब त आउने पिडीले

सम्झलान या नही

गर्ब मै छ । ।



शिक्षा क्षेत्रलाई सम्हालेकै थियौ

कोट खोली गरीबलाई दिएकै थियौ

चुलो धुवाउने ब्यब्स्था गरिदिएकै थियौ

नखाएर पनि खुवाएकै थियौ

लक्ष्मी कै दिन जन्मे पनि

दरिद्र भएर भाचेकै थियौ । ।



भुडिमा चुवा दौडिए पनि,पटुका बाधेर

साहित्य लेख्न भ्याएकै थियौ

मदन भोट गए पनि

मुनालाई सम्हालेर राखेकै थियौ

बाच्नु पथ्यो तिमी अझै

भर्नु पर्थ्यो ढुकुटी पुरै । ।



आधुनिक कबिका हुलमा

तिमी हराएका छौ

तिम्रा काब्य महा काब्य

ढुसी लागि सकेका छन्

सम्रक्षण गर्न सबैले भुलेका छन

ईतिहास बनेका छौ मात्र किताबमा । ।



बहिस्कार गरे तिम्रा कृतिहरु

नब आगनमा थेचारिए तिम्रा महानताहरु

बरालियो साहित्य जगत

मियो छैन घुम्छन यताउती

सुरुवात नभै गन्तब्य । ।



फर्काइ दिए हुन्थ्यो

ति देबाकोटा फेरी

सम्हालिदिए हुन्थ्यो

यो संकटलाई फेरी एक पटक

ब्युझाइ दिए हुन्थ्यो

साहित्य जगतलाई। ।





रातो रात भए पनि

साहित्य भन्डार भरेकै थियौ

मोटा पातला दर्जनौ

पुस्तक लेखेकै थियौ

साहित्य जगतका बुज्रुक

भिस्म पितामह थियौ तिमी । ।

मरुभूमिमा मेरो तीज


निस्चल हावा अनी मेरो कोमलता

मेरो बाल्यकाल लपेटिएको थियो त्यही सुन्दर गाउमा

यौबनले छोइसकेको थियो,बरालिने भइसकेको थिए

लछार-पछार गर्दै ल्यायो,गन्जागोलको बिरानो

साथीहरु सबै छुटे,बालसाथी पाठो छुट्यो
गाउको छहरा,पहरा,कुलो,पधेरी,पोखरी सबै छुटे
शहरको माहोल,ठक्कर दिदा माफ छैन,
लडिदा समातिने हात छैन

कसैले कसैलाई दिदैन सम्मान,
माया,सहयोग अनी मेरो मानसपटमा निस्केको ज्वालमुखी
रोक्न सक्दिन,साथीभाइलाई भुल्न सक्दिन
असल पती पाउभनी गरेको ब्रत अनी
छमछमी नाचेका तीजका गीत
मैले कसरी रोकौसहनै सकिन,

महादेवलाई पुकारेको

भुल्नै सकिन पानी समेत नपिएको

बिर्सनै सकिन बसेको ब्रतको नशा बडेको

अब त मेरो बदुवा भएको छ
आफ्नो देशको गन्जागोल शहरबाट
नेटो काटेर,सातसमुन्द्र पार गरी
माहाशहरमा आएको छु
बाल्यकाल ईतिहास भएको छ
कुलो पधेरो,गाउ गल्ली,पहरा छहरा
सबै अब मानसपटल बाट हटीसके

आफन्तको गन्ध छैन यहाँ

तीजको महासगर उर्लिएको छ

मरुभूमिमै भएपनी नाच्ने रहर छ

दुई चार शब्द भएपनी ओकल्ने बिचार छ
कम्मर मर्काइ मर्काइ नाच्ने सोच छ

शब्द बिना या संगीत बिना भएपनी
श्रीमानलाई लामो उमेर दिने बिचार छ

डडेलो लागेको मरुभुमीमै भएपनी

दुई चार लोटा पानी खनाउने सोच छ
उषा खड्का "अन्जान"

अबुहालिफा,कुबेत

uskd_2006@yahoo.com

makadum-7 Ramechhap

जीउन सक्छु




तिमो झुठो माया सम्झि अब म रुने छइन ।                                       



जिउन सक्छु तिमी बिना तिमो निम्ति मर्ने छइन ॥



घात गर् यौ साथ दिदा तिम्रो विश्वाश गर्ने छइन ।



बिष घोल्यौ चोखो प्रेममा तिम्रो आशा गर्ने छइन ॥



तिमी काँडा भयौ त के भयो जानी जानी टक्ने छइन ।



तिमीले फेरि आश दिए पनि समय व्यर्थ फाल्ने छइन ॥



जस्तो सोच्छौ त्यस्तै गर तगारो म बन्ने छइन ।



काँच जस्तै फुट्यो नाता जोड्ने प्रयाश गर्ने छइन ॥



शिशिर ढल्दै बसन्त आउँछ निराश म हुने छुइन ।



रात परे बिहानी आउँछ यात्रा मैले रोक्ने छुइन ॥







साउने झरी



ए हुलाकी दाई खबर लगि देऊ ।



छोरी भनी सम्झि बस्ने बाबा आमालाई साचै छ भनिदेऊ ॥



चिठी लेख्थे मनका कुरा अटाएन पना भरी ।



रात र दिनमा बाबा आमालाई सम्झि पर्छ साउने झरी ॥



ए हुलाकी दाई खबर लगि देऊ ।



छोरीभनि सम्झि बस्ने बाबा आमालाई साचै छ भनि देऊ ॥



आतुर छ आज बाबाआमालाई खबर सुन्न ।



आफ्नो भन्नु आफ्नो बाबा आमा कहिले पराई हुन्न ॥



ए हुलाकी दाई खबर लगि देऊ ।



छोरी भनि सम्झि बस्ने बाबा आमालाई साचै छ भनि देऊ ॥







गंगा राई



झापा जलथल-९



हाल-कुवैत फर्वानिया

-नबराज पन्थी "पीडित"

प्यारो साथी कृष्ण

आरामा छु आराम्ताको कामना गर्दछु ।

सर्ब प्रथम ईमेलको जवाफ दिन ढिलो भएकोमा २ कान समाउदै माफि चाहन्छु के गर्नु आफुले भने झै आफ्नो घर परिवार गाउ घर र जन्मभूमिमा पनि हुदैन यो त अर्काको देश अरबियन मुलुक भाषा तथा रहनसहन फरक आफ्नो नुनको सोझो गर्नै पर्‍यो पहिला जागिर त्यसपछी बल्ल दाँयाबाँया सोच्नु पर्ने म जस्ता लाखौं प्रदेशिने नेपालीको कथा र ब्यथा हो ।मेरो सुझाब र सल्लाहलाई मनन गरि कुबेत आउने निर्णय परिवर्तन गरेकोमा म एकदमै खुशी छु र मुरी मुरी धन्यवाद टक्र्याउछु । तैले तरकारी खेतीलाई निरन्तरता दिदै कुखुरा पालन ब्यवसाय सुरु गर्न लागेको त्यसको लागि केही रकमको समस्या भएको कुरा उल्लेख गरेको रहेछस । पिर नमान तेरो लागि मेरो ज्यान हाजिर छ । मैले सक्दो सह्योग गर्ने तलाई बचन दिदै यो महिनाको तलब थापे पछि हिमालयन बैंक बाट तेरो खातामा पैसा पठाइदिन्छु । अनी मेरो ईमेल पढेर थप जानकारी हाशिल गर्न उत्सुक भै राजदुताबासको पहल लगायत कुरा सोधेको रहेछस । सुन कुरा गर्‍यो कुरैको दु:ख भने झै यहाँको समस्या जिउको तिउ नै छ । पहिलो चोटि खोलिएको राजदुताबासको कामको लागि राजदुत मधुबन पौड्यालको टोली कुबेत प्रबेश गरे पछि यहाँका पीडित नेपालीहरुको उद्दार नेपालीहरुको दु:ख पिडा ब्यथा समस्या सबै दुधको दुध पानीको पानी हुन्छ भनि कुबेतमा कार्यरत लगभग ४० हजार नेपालीको सपना बिपनामा परिणत हुन सकेको छैन किनकी राजदुताबास पनि यहीको कानुन र नियमको परिधी भित्र बाधिनु पर्ने बाध्यता रहेछ । घरेलु कामदारहरु भागेका जस्ता सुकै पीडितलाई पनि यहाँको सरकारले नराम्रो तरिकाले हेर्ने कुरा नेपाली राजदुत मधुबन पौडयालले बताउनु भएको थियो । चेली बेटि, जाड रक्सी अनी चोरिका मुद्दा लागेकाहरुको समस्या पनि उस्तै छ । बिबिध समस्या र पिडा लिएर दुताबासको सरणमा पुगेका नेपालीहरुले ठाडो जवाफ पाउने गरेको कुरा पूर्व झापा घर बताउने यमकुमारी खनाल जस्ता पिडितहरुको गुनासो सुनेर पनि अनुमान लगाउन सकिन्छ । नेपाली दुताबास कुबेतमा खुले पछि पनि ३जनाले आत्माहत्या गरेको सुनिएकोछ । आखिर किन केलाई ज्यान गुमाएका छन कुनै स्पस्ट हुन सकेको छैन । घर मालिकको शारिरिक तथा मानसिक पिडा र दु:ख यातना सहन नसकेर होकी आफ्नै बाध्यत्मक परिस्थितीले हो यस्तै छ यहाँ अनी रहरले होकी करले हो घरेलु कामदार भाग्ने क्रम पनि रोकिएको छैन । हेर्दै जाऔ दुताबासले आगामी दिनहरुमा पीडितहरुको समस्या समाधान र उद्दारको लागि कस्तो कदम चाल्ने हो सबैको चासो र खोजीको बिषय बनेकोछ । काठमान्डौबाट उडे पछि कुबेत प्रबेश गरे पछि हामी नेपालीहरु राजाको भोटे कुकुर फुकेसरी हुन्छौ । उकाली ओराली भन्ज्याग चौतारी धिडो आटो गुन्द्रुक गौको रोटी बिर्सन्छौ केफ्सी पिजा बर्गर अनी बिराइनी जस्ता खाना सँग रमाउछौ महिनौमा टेलिफोन छुने हामी मोबाइल फोन सँग रमाउन पुग्दछौ । त्य्ही मोबाइल ले जति नै सोझी सरल सिल स्वभाबक नेपाली चेलिबेटीहरु कामगर्ने ठाउबाट भागेर घर न घाटका भएका छन् उन्मात भएको जवानी बैश र मोज मस्तीले गर्दा जेलको चिसो सिडीमा पुग्ने बेबारिसे बच्चाको आमा बन्न वाध्य र बिबश भएका छन । अखोनि फिलिपिनी चेलीहरुले जस्तो फेसनमा हाम्रा नेपालीहरु हिंड्न थालेकाछन कुर्था सुर्बाल फराक साडि बुलोज नेपाली पहिरन त बिर्सिसके पाइन्ट टिसर्ट मिनिस्कटमा कुरै नगरौ की जस्तो लाग्यो किनकी हग्नेलाई भन्दा देख्नेलाई लाज भने झै छ । हुनत पस्चिमा सस्क्रिती र फेशन त नेपालमा पनि मौलाउदै गएको कुरा त भिबिन्न संचार माधयममा हेरेको र सुनेको थिए । कति त आफुलाई समाल्न नसक्दा कति अन्जानमा त कति दलालको फन्दामा परि कोठिहरुमा पुग्न लाचार भएकाछन। यस्ता दुई नम्बरी काम गरि नेपाली चेलिबेटीलाई बीच पार्न नेपाली दाजुभाइहरु पनि लागेको सुन्न पाइएकोछ । अनी हाम्रै छिमेकी मुलुक बङलादेशका दलालहरु बढी मात्रमा नेपाली चेलिबेटिलाइ बिभिन्न लोभलालचमा पारी झुक्याउन अपरण गर्न फसाउन खप्पिस भएको देखिन्छ । बरैनी हिजो मात्र ३ नेपाली चेलीहरु घर मालिकको कुटाइ यातना सहन नसकेर दुताबासको सरणमा पुगेका थिए । उनीहरुको हकहितको लागि कस्तो पहल हुन्छ म आगामी ईमेल मा तलाई जानकारी गराउनेछु कुबेतमा कार्यरत पीडित कामदारहरुको उद्दार हक हित र भलाईको लागि नेपाल कुबेत डतकम , कुबेत नेपाल डतकम मरुभुमीको कोशेली छापा पत्रीका सँग आबद्द पत्रकारहरु समाज सेबी राजेन्द्र तामङ् , अगम सुब्बा धर्म राज गिरी जस्ता ब्यक्तित्व लगायत कुबेतमा कार्यरत संघ सस्थाहरु पनि लागिरहेका छन । जसले गर्दा दुताबास लाई पनि सह्योग पुगेको छ ल त साथी कृष्ण आगामी ईमेलमा पुन यहाँको हालचाल रहनसहन तलाई जानकारी गराउने नै छु । ईमेल पडे पछि तरकारी समुह कुखुरा समुहको बैठकमा सबैलाई जानकारी गराएस अनी प्रदेशिन खोज्नेहरुलाई बताउन नभुल्नुल डिउती जान हतार भयो म ओझेल पर्न चाहन्छु अर्को पत्र ( ईमेल )मा लामो कुरा गरौला तेरो जीवन सुखमय होस भन्दै बिदा चाहन्छु ।

उही तेरो प्रदेशी साथी नबराज सातसमुन्द्रपारी कुबेतबाट

-वसन्त राज न्यौपाने



किन किन आज फेरी उनकै याद आयो
भोक प्यास निद्र सब थोक हरायो


कुवेतको मरुभूमिमा धेरै लाग्ने तिर्खा
जीवन भन्नु यस्तै रहेछ नाटक या चर्खा


जती सम्हालीन खोज्छ मान्दैन पापी मन
बढी नै रहन्छ उनको याद मा धड्कन


खोजी रहन्छ उनलाई पागल प्रेमीको मन
यसै गरी मर्नेहो की दुइ दिनको जीवन



चितवन नेपाल
हाल कुवैत

-कृष्ण भट्टराइ "गोठालो"



के लेखीदियो भावीले आभागीको कर्ममा
जहाँ गएपनी ठक्कर नै ठक्कर ..
न त सपना नै सकार बनाउन सकें
न त चाहाना नै मेटाउन सकें
अब धिक्कार छ मेरो जिन्दगी
अब जिउनु को कुनै अर्थ छैन
बिरानो भो अब संसार पनी
रम्ने कुनै ठाउँ पनी छैन
त्यसैले त् हारीसकें म
लक्ष्य र गन्तव्य अब कहिँ रहेन
के लेखीदियो भावीले आभागीको कर्ममा
जहाँ गएपनी ठक्कर नै ठक्कर ..



कप्से ३ मांडी पाल्पा
हाल कुवैत