-भीमराज तमाङ (पाराङ)




जिउनु भन्दा मर्नु बेस् जोवन मेरो घाँडो भो
थोत्रिएर मिल्किएको काम नलाग्ने भाँडो भो !




सोह्र बर्षे जवानीमा यही ज्यान प्यारो थ्यो
आज आई बुढो भइछु त्यसैले गलगाँडो भो !




कल्कलाउदो शरीरलाई गुलाफसरी सिउरेथ्यौ
तर आज त्यही गुलाफ बिझाई दिने काँडो भो !




मलजल दिई यौबनमा फेरी बैँस फुलु कि त
चट्टान र पत्थरले कुदिएको साह्रो डाँडो भो !




चिनी,मह,दुध हाली अमृत समान् बनु कि त
कुनै स्वाद नभेटिने बेस्वादको सुध्द फाँडो भो !







हालः- कुवैत