यो मेरो पाईलालाई कति दुस्ख छ



सारा काम यसैका भरमा सम्पन्न गर्नु पर्छ ।

यत्रो बिशाल शरीर लाई हिडाउँछ ।

कहिले कहाँ ………।

कहिले कतै ……………

कहिले ढुङ्गै …॥ढुङ्गा भएको ठाउँमा ।

त कहिले काडै काडा भएको ठाउँमा ।

कहिले मरुभूमिमा त ।

कहिले पक्कि सडकमा ।

यस्को कुनै गन्तब्य स्थान छैन ।

कयौं कार्यहरु एसै द्धारा सफल गर्दछन् ।

तर सिन्दुर र फूलमाला ।

केवल गला र निधारले मात्र पाउँछ ।

खै के भन्ने के गर्ने यो त आश्चर्य जनक कुरा छ ।

कसले देखिदिने यसको ब्याथा ।

कसले सुनिदिने यसको कथा ।

कसले बुझिदिने दुस्ख र पिडा ।

केवल यसको प्रयोग द्धारा ।

मनोराजन लिने मात्र छन् दर्दनाक पिडा ।

सुन्ने र बुझ्ने कोहि पनि छैन ।

ढुङ्गाको मुटु भएका मानसपटलमा ।

केवल धोका पिडा बोकेका मात्र छन् ।

- सौगात सुवेदी